W niniejszym tomie prezentujemy 12 z 22 koncertów kościelnych kapelmistrza gdańskiego kościoła NMP – Kaspara Förstera juniora (1616–1673) przeznaczonych na 1–3 głosy wokalne. Należą one do gatunku określanego wówczas w Italii mianem motetto bądź sacro concerto, a w piśmiennictwie niemieckojęzycznym dotyczącym twórczości protestanckiej – zwykle terminem Vokalkonzert lub Frühkantate. W północnoniemieckich i skandynawskich rękopisach muzycznych z czasów Förstera występują one najczęściej pod nazwą motetto bądź concerto, rzadziej – motetto concertato. W czasach życia kompozytora kompozycje tego typu bardzo licznie występowały w repertuarze kapel królewskich i ważniejszych kościołów miejskich. W środowiskach katolickich utwory te często wykorzystywane były jako substytuty części zmiennych mszy bądź nieszpornych antyfon. W ośrodkach luterańskich wykonywano je zaś na początku bądź na końcu nabożeństwa, ad suggestum przed lub po kazaniu albo w trakcie udzielania komunii św. Dzięki niezbyt licznej obsadzie kompozycje te mogły być wykorzystywane również przy mniej uroczystych okazjach, np. jako Tafelmusik na dworze jakiegoś arystokraty bądź w szkołach. W jezuickich kolegiach Rzymu utwory takie wykonywano przy okazji nabożeństw; mogły one również stanowić po prostu materiał do ćwiczeń muzycznych.